Het verhaal met de verlaten stad

Weer veel te vroeg opstaan, dit keer om met het vliegtuig naar Siem Reap, Cambodja te vertrekken. We komen na een taxiritje van 10 minuutjes aan op een bijna verlaten vliegveld. Zo'n verschil met het voor ons zo bekende Schiphol. Er zit één andere man in de wachtruimte van het vliegveld te wachten. Geen personeel te zien. Helaas, we hadden dus veel langer kunnen slapen. Na een hele tijd komen de vluchtnummers op de schermen te staan. In de terminal 'International' zien wij onze vlucht niet staan. Wat blijkt, we vliegen 'Domestic'. Snel een stukje wandelen naar de andere terminal, die er een stuk minder luxe uitziet. Inchecken gaat heel langzaam en onze bagage wordt, gelukkig voorzien van het juiste label, tegen de muur aangezet. Duimen dat het dan ook meegaat. We vliegen via Pakse, Laos naar Siem Reap. Na een korte tussenstop van 30 minuten, de douane door, vliegen we dan eindelijk naar onze nieuwe bestemming.

We komen heerlijk vroeg aan in Cambodja, en we verheugen ons er op om de rest van de dag aan het zwembad te liggen. Ja, wij hebben een zwembad op het dak! Eerste indruk van de Cambodjanen: wat een eikels! Op het vliegveld worden we meerdere malen afgesnauwd, omdat we niet precies begrepen wat zij ons in gebrekkig Engels probeerden uit te leggen.

Maar gelukkig... een geweldige tuktukchauffeur brengt ons naar het hotel; wat een mooi hotel! Hij biedt ons meteen aan om ons de volgende dag naar Angkor te rijden: dé reden dat we naar Siem Reap zijn gegaan. Wij nemen zijn aanbod aan, en spreken de volgende dag om 8 uur af. Tijd om onze hotelkamer, en vooral het zwembad, te checken. Helemaal top, dus zwemkleding aan en bakken! Uitgehongerd gaan we eerst lunchen, en helaas zien we de bewolking steeds meer toenemen. De eerste druppels vallen niet veel later, en voordat we het weten breekt de hel los. Hebben wij even pech, een tropische storm op onze zwembaddag. Na een paar beteuterde blikken, besluiten we daarom maar in de kamer te gaan relaxen, het was immers erg vroeg vanmorgen.

De nieuwe dag breekt aan en wij maken ons klaar om op avontuur te gaan. Angkor is een ruïnestad net buiten Siem Reap. Zo'n 400 km² aan natuur en ruïnes van prachtige tempels. Een heel koninkrijk gaat aan je voorbij. We kopen een ticket voor meerdere dagen. Vanwege de temperatuur en het vele lopen is Angkor niet haalbaar in één dag. We beginnen bij Angkor Wat, het bekendste en grootste tempelcomplex van Angkor. Het schijnt dat de zonsopgang bij deze tempel ontzettend mooi is om te zien. Omdat we niet weer een dag te vroeg op willen staan, hebben we besloten om de tweede dag voor de zonsopgang te gaan. Vandaag lopen we tussen de honderdtal andere toeristen door Angkor Wat. De temperatuur stijgt al snel, maar wat is dit geweldig om te zien! Zwetend, puffend en steunend, maar vooral ons irriterend aan de selfie-schietende Aziaten, wandelen we rond. Onvoorstelbaar dat zo'n complex zoveel jaar geleden gebouwd is, en nog mooier: dat er zoveel van overgebleven is! Alle tempels die volgen zijn even indrukwekkend en bijna niet in woorden te beschrijven. We beklimmen een hoop trappen, we wandelen tot onze voeten moe beginnen te worden, maar het is het allemaal waard. We kijken onze ogen uit. Een aanrader voor iedereen die ooit nog eens deze kant op reist.

Onze tuktukchauffeur zorgt goed voor ons, bij terugkomst van elk tempelbezoek heeft hij een koud flesje water voor ons en hij rijdt ons overal naar toe. Een tegenvaller zijn alle agressieve verkopers bij de tempels; ze proberen van alles aan je te slijten. En niet te vergeten, de toeristen die voor elke bezienswaardigheid een foto willen, ze staan er allemaak zelf stralend naast. Natuurlijk zijn wij ook schietgrage toeristen, maar wij beperken onze selfies tot het minimale, om niemand in de weg te staan.

Rond een uurtje of 2 komen we moe, maar voldaan, terug in ons hotel. Onderweg hebben we weer regen gehad, maar de hoop is er nog steeds om de rest van de dag bij het zwembad te liggen. Eerst eten en dan zal de zon wel gaan schijnen voor ons, hopen wij. Helaas hebben we weer pech, opnieuw zijn wij in een tropische storm terecht gekomen, de regen komt met bakken uit de lucht en we zien nogmaals bliksemschichten in de verte. Nog een middag zonder bruinbakken aan het zwembad. De straten lopen al snel onder water, dus we zien het ook niet zitten om de stad te gaan verkennen. Weer een middag in de hotelkamer, de meiden proberen nog wat te slapen en ik lees nog maar een boek uit.

Dag 2 begint om 5 uur. Onze altijd glimlachende tuktukchauffeur staat klaar om ons weer naar Angkor te brengen. De route van vandaag is minder lang, maar we moeten de zonsopgang natuurlijk wel meemaken. Helaas zijn we weer niet de enige met dit idee en staan we tussen heel veel schietgrage toeristen en hun camera's. De lucht ziet grauw en bewolkt, hierdoor maken we ons zorgen om de prachtige zonsopgang, die ons beloofd was... en inderdaad, de zon is opgekomen, maar we hebben de lucht niet in prachtige kleuren zien veranderen en de tempel was ook niet prachtig verlicht door de zon. Een domper, maar we laten ons niet kennen. Vol goede moed gaan we door naar de volgende tempels. Te beginnen met het bewandelen van een pittige berg, waar het uitzicht heel mooi schijnt te zijn en er staat natuurlijk weer een tempel op ons te wachten. Dus half 7 's ochtends in de benen, de berg op. Vakantie vieren is best hard werken af en toe... Het uitzicht was inderdaad mooi, maar door het weer en de dichte begroeiing van de bomen, konden we helaas niet zoveel zien. We gaan door met onze tocht, en het mooie aan zo vroeg weggaan, is de drukte. Of eigenlijk, de ontbrekende drukte. We kunnen overal doorlopen, lopen soms zelfs als enige door een verlaten tempel. Dit geeft ons zo veel meer het gevoel wat je hoort te krijgen als je de geschiedenis bewandeld. Onder de indruk van wat we de afgelopen 2 ochtenden hebben gezien, nemen we afscheid van Angkor en van onze fijne tuktukchaffeur. En wat zien we? Bijna een wolkeloze lucht en een prachtig brandend zonnetje. Tijd voor het zwembad!

Nu zijn we aan het aftellen en ons aan het voorbereiden (vooral mentaal) op een bustocht van 24 (!) uur naar het zuiden van Cambodja. We gaan naar Sihanoukville om even tijdelijk afscheid te nemen van het toerist-zijn en te genieten van het vakantieganger-zijn. Even geen wekkers op achterlijke tijdstippen, geen tempels bezoeken, maar gewoon slippertjes aan en naar het strand. We klagen zeker niet over alles wat we gedaan hebben de afgelopen dagen, maar hé, we hebben vakantie!