Het verhaal met een muzikaal tintje
Door: Anouk van Leeuwen
Blijf op de hoogte en volg Anouk
26 Oktober 2016 | Indonesië, Batavia
Het hostel is klein maar heel schoon, verbazingwekkend eigenlijk, want wij hoorden dat Jakarta een vieze, volle stad is. Wat we onderweg hiernaartoe zagen, was verder ook niet veelbelovend. Gelukkig voor ons wel een schoon hostel. De (gemengde) slaapzaal is hilarisch. Een gangetje met aan beide kanten slaapkasten met een bed. We liggen dus met een hele groep mannen en vrouwen op de kamer, wel heel gezellig.
Na de kamerinspectie besluiten we op zoek te gaan naar een leuk eettentje. Google en onze Lonely Planet (de bijbel voor reizigers) helpen ons en we vinden Café Batavia, we zijn snel om want ze hebben BITTERBALLEN! In deze omgeving een dure tent, maar hé: bitterballen! In een oud VOC gebouw aan een gezellig plein vinden we het café. We genieten daar van een lekker eten en een drankje. En wat het nog leuker maakt: een live band. We mogen nummers aanvragen en vermaken ons door mee te zingen, cocktail in de hand en even puur genieten.
We blijven tot de band is uitgespeeld, is het toch nog laat geworden... Terug naar het hostel lopen is weer een nieuwe uitdaging. We komen er achter dat de straten redelijk uitgestorven zijn, het is dus echt wel eens rustig in deze megastad. Helaas voor ons worden de mensen 's nachts vervangen door ratten, kakkerlakken en vleermuizen. We hebben wat afgegild onderweg naar het hostel...
We starten dag 2 in Jakarta lekker rustig. Uitslapen als het kan, of gewoon lekker rustig beneden zitten. Ik kies voor het laatste, aangezien slapen niet mijn beste eigenschap is. Begin van de middag besluiten we naar Taman Mini Indonesia Indah te gaan. Een groot park waar je in vogelvlucht verschillende eilanden van Indonesië kunt bekijken. Er zijn musea, verschillende restaurants en heel veel mooie sights. Eerst moeten we daar nog zien te komen. Het leukste aan Indonesië tot nu toe is dat iedereen ontzettend behulpzaam is. Wellicht zien wij er af en toe ook een beetje verloren uit en lijkt het alsof wij de hulp ook hard nodig hebben... Besluiteloos staan we bij het station, hoe komen we van dit punt naar het park, 20 km verderop? Een zeer behulpzame meneer wil ons wel uit de brand helpen. De tegenprestatie? Een foto met ons vieren. Hij legt uit dat de goedkoopste manier de bus is. Zeker ook omdat ze met bijvoorbeeld een taxi altijd meer proberen te vragen van ons Hollandse meiden. Alles wordt voor ons uitgezocht een geregeld en we stappen in de bus. De bus was inderdaad de goedkoopste manier, maar zeker niet de snelste. Lang, heel lang zijn we onderweg, maar we komen er wel. Op het eindstation aan de andere kant van de stad, worden we weer aangesproken door een lieve Indonesische dame. Waar we naar onderweg zijn. Het park? O, dan regel ik nog wel even een taxi daarnaartoe. We hoeven zelf bijna niks meer te regelen hier.
In het park hebben we een beetje pech, het park is open tot 10 uur 's avonds maar helaas gaan de sights eerder dicht. We huren een fiets en gaan in een half uurtje het park door. Balen, maar wel heel gaaf hoe ze Indonesië hier hebben geprobeerd neer te zetten. Aan alle kanten wordt ons gevraagd of we op de foto willen, we zijn blijkbaar een attractie geworden. Er wordt gezwaaid en geglimlacht, leuk hoor die Dutchies...
Morgen gaan we weer door, dit keer met de trein, naar Yogjakarta. Hier kijken we alledrie erg naar uit, er is in die omgeving veel te doen en te zien. Vandaar dat we daar ook een paar dagen blijven.
-
26 Oktober 2016 - 20:47
Ellen:
Leuk verslag, een keer lekker relaxed genieten. Doe dat ook morgen met de trein; die rit hebben wij ook gedaan en is erg mooi en leuk! Veel plezier -
26 Oktober 2016 - 22:20
Caroline:
Ja, gevonden! Leuk om mee te lezen. Waar zouden jullie zijn zonder tuk-tuk... Lang leve de bitterballen!
Veel plezier nog allemaal. -
27 Oktober 2016 - 20:36
Carla:
Wat een leuke verhalen, Anouk.
Op grote afstand geniet ik stiekem met jullie mee.
Het reizen met backpack is geweldig en ik herken het gevoel van onderweg zijn en je dan afvragen wat je aantreft en hoe je volgende slaapplek eruit ziet.
Geniet met volle teugen en blijf schrijven! -
28 Oktober 2016 - 08:07
Renske:
Kijk...nu wordt het voor mij nog interessanter! Taman mini, met de trein naar Jogjakarta...zo lang geleden maar oh zo vers in mijn geheugen. Ik reuk nog de geuren als ik mijn ogen sluit. Djakarta is mijn geboorteplaats. -
29 Oktober 2016 - 11:55
Nelly:
Hallo Anouk, wat maken jullie een hoop mee. Ik reis op de achtergrond mee! Geniet er maar van. Groetjes Nelly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley