Het verhaal met het begin van het einde

Afgelopen zaterdag zijn we van Lombok met de ferry naar Bali gereisd. Bali is alweer de laatste bestemming van onze reis. Met nog anderhalve week in het vooruitzicht verheugen we ons op de tijd op Bali. We starten in Ubud, het culturele hart van Bali. Na een eindeloze reis met de bus, ferry en vervolgens weer een bus, komen we aan in een regenachtig Ubud. Hoewel we erg moe zijn van deze dag, zien we meteen dat Ubud een sfeervolle en gezellige stad is. Vandaar dat we ook erg blij zijn met onze keuze om hier een aantal dagen te blijven. Vol van nieuwe energie om weer op pad te gaan, vallen we in slaap.

We verblijven in een gezellig hostel buiten de stad, verder dan we eigenlijk hadden bedacht, maar het ziet er erg mooi uit en de kamers zijn weer heerlijk. We kunnen scooters huren bij het hostel, en zo gaan we de volgende ochtend rustig aan op pad.

Onze eerste stop is het Monkey Forest, net buiten het centrum van Ubud. In het bos vind je naast zo'n 700 apen, een aantal tempels en natuurlijk prachtige natuur. Je loopt hier met nog een groot aantal toeristen door het leefgebied van deze apen en hoewel ze in vrijheid leven, krijg ik toch nog hetzelfde gevoel als in een dierentuin. De aapjes zijn ook nog behoorlijk brutaal en pakken alles wat ze pakken kunnen. En natuurlijk was ik weer die slimme toerist, die haar flesje water in het zijvakje van haar tas had gedaan. Voor ik het wist, zat er een aap op mijn nek en kan ik fluiten naar mijn flesje. De dop wordt er afgedraaid en het flesje wordt leeggedronken. Wat een bizar gezicht. Ook mijn voor-in-noodgevallen wc-rol wordt gepikt; door aap nummer 2. Je bedenkt van te voren dat alle kostbaarheden achter het slotje gaan, maar dit had ik even niet goed ingeschat.

Na de wandeling in het park besluiten we op zoek te gaan naar een eettentje. Ubud is een walhalla als het gaat om leuke eettentjes en... winkels! Na de lunch struinen we daarom allerlei winkeltjes af en kopen weer wat leuke souvenirs. Nu de reis ten einde begint te lopen, vertellen we onszelf dat alles geoorloofd is en dat het echt wel gaat passen in onze tassen...

De tweede dag in Ubud is er één met een vol dagprogramma. Tijdens het ontbijt stippelen we een leuke route uit, die ons langs allerlei sights gaat brengen. Helm op, tank vol en dan gaan we. Met de navigatie aan, oordopjes in (een hele uitvinding, nadat we al een paar keer hopeloos verdwaald zijn geweest) gaan we op weg naar onze eerste stop: Goa Gajah, ook wel Olifantsgrot genoemd. Een Hindoeïstische gebedsplaats, waar je door de open mond van een soort monsterlijk wezen loopt, een tunnel door, met aan het eind drie heilige beelden. Hier worden nog dagelijks allerlei offers gebracht. De lucht is bedompt door de wierook en je ziet uiteindelijk vrij weinig. Aan de andere kant van de grot is een grote fontein met zes vrouwenbeelden. Deze plek is niet zo mooi of speciaal als we al eerder gezien hebben, maar omdat het nog in gebruik is, maakt het wel weer een bijzondere plek om naar toe te gaan.

Na ons bezoek aan de gebedsplaats, gaan we een aantal kilometer naar het noorden om een bezoek te brengen aan de Tegalalang Rice Terrace, oftewel de rijstvelden, die als grote traptreden zijn geplant. Voordat we al die traptreden gaan beklimmen - eerst naar beneden, dan weer omhoog en omgekeerd - lunchen we op een terrasje met uitzicht op de rijstvelden. Nadat we genoeg energie tot ons hebben genomen, gaan we beginnen met de daling om vervolgens weer een stuk omhoog te moeten klimmen. Langs alle rijstplantjes, waar je de rijst aan de plant ziet zitten. De velden worden omringd door stukken nog ongerepte natuur, en al die tinten groen is adembenemend om te zien.

Na de klim omhoog, stappen we weer op onze scooter om naar Gunung Kawi te gaan, wederom een gebedsplaats. Gunung Kawi ligt in een vallei, waar de natuur eigenlijk meer bijzonder is dan de beelden, die uitgehouwen zijn uit de rotsen. Lopend langs prachtige rijstvelden, een bruggetje over met daaronder een kabbelend riviertje. Spelende kinderen in de rivier. We zijn totaal niet onder de indruk van de hoge rotsen, waar men heel lang geleden, heel hard aan gewerkt heeft. Wat natuurlijk ook ontzettend bijzonder is! Maar we genieten vooral van de natuur, en begrijpen ook zeker waarom men toentertijd voor deze plek heeft gekozen.

De middag begint ten einde te lopen en we zijn nog niet klaar voor vandaag. We willen rond 5 uur in Petulu zijn, een dorpje net buiten Ubud. Daar komen rond dit tijdstip duizenden Kokokan vogels 'thuis'. Overdag zijn ze te vinden op de verschillende rijstvelden, op zoek naar voedsel. 's Avonds slapen zij in de bomen in Petulu; hier voelen zij zich veilig, omdat de locals hen beschermen. Een stukje (bij)geloof: de locals geloven dat, als zij de vogels goed verzorgen en beschermen, zij hen geluk zullen brengen. Voor toeristen zoals wij is het in ieder geval een erg gaaf gezicht op al deze witte vogels in bomen neer te zien strijken, zich klaarmakend voor de avond en nacht.

Omdat wij niet heel goed zijn in vogelspotten, oftewel erg snel er op uitgekeken zijn, gaan we door naar onze laatste stop. We rijden een klein stukje verder naar Junjungan, waar elke maandagavond om 19:00 uur een Kecak dans wordt gehouden, een voorstelling zonder muziek. De traditioneel geklede dansers bewegen op het stemgeluid van een groot mannenkoor. Ademloos hebben wij naar een verhaal gekeken en geluisterd, waar we eigenlijk weinig van hebben begrepen. Maar de sfeer, de stemmen van deze groep mannen en de bewegingen van de dansers, zorgen voor een betoverend geheel. Terug in het hostel werpen we een blik op de folder waar het verhaal staat beschreven. Maar omdat we nog te vol zijn van de ervaring zelf, kan het verhaal ons niet echt boeien.

We besluiten de volgende dag een rustdag in te lassen. Na zoveel weken reizen en dan zo'n dag als vandaag, merk je dat je lichaam verlangt naar rust, ook al hebben we die momenten genoeg gepakt. Hopelijk werkt het weer mee en kunnen we een dagje aan het zwembad vertoeven.

Vandaag, onze vierde en laatste dag in Ubud, gaan Mex en ik naar de Tegenungan waterval. Een paar kilometer rijden op de scooter, dus zwemkleding aan en weer on the road. De waterval is erg toeristisch, maar gelukkig is het laagseizoen, dus kunnen we best pootje paden in de rivier, zonder te struikelen over te veel andere toeristen. Ook hier kijken wij onze ogen weer uit. Mex en ik hebben het over hoe wij bewondering hebben voor de hoeveelheid respect dat de bevolking heeft voor de natuur. Het ziet er allemaal zo mooi en ongerept uit. De waterval is prachtig en al strompelend gaan we het water in (het is niet makkelijk om over al die losse stenen te lopen...). Het water is ondiep, maar de stroming is best heftig! We vermaken ons hier een tijdje met mensen kijken en lekker afkoelen in het water. Na een lunch, met uitzicht op de waterval, en wat winkeltjes bekijken, gaan we terug naar het hostel om Kim op te pikken. We gaan de rest van de middag... shoppen.

Morgen gaan we door naar onze laatste bestemming, Kuta. Lekker luieren op het strand of aan het zwembad. We kiezen voor luxe, dus een hotel met een eigen kamer. Het is een gek idee dat na zoveel tijd aan de andere kant van de wereld, met elkaar alles beleven en ervaren, we volgende week weer 'gewoon' thuis zijn. In ons eigen huis, eigen spulletjes en eigen mensen om ons heen. We kijken er ook wel weer naar uit, niet meer uit een tas leven. Benieuwd waar we nu weer terecht gaan komen. Weer een ander bed, een andere kamer. Denkend aan weer-naar-huis-toe-gaan, gaan wij genieten van onze luxe vakantie op Bali. Tot snel allemaal...